على كرسي من خشب الورد
قاعده بتغزل تريكو
و ما بين الغرسه و التانيه
تعشيقه بروح بالورد
بوسه بطعم الشهد
و الشال الأحمر فى الدفا بيدوب
و بيحمى ضهرها مالبرد
هو بيعمل شاى
و يدندن أغنيتها
و كان داخل من شغله اليوم
و فى ايده شاريلها الورد
عباد الشمس حبيبها
و حبيبها فى عينيها الورد
كل ما يتنحنح تضحك..
كل ما يغنى...تقوله كمان
هى بتغزله كوفيه
لاجل ليالى شتويه
هو بيحط الشاى
و يشعلق على شفتها
بوسة حنيه شقيه
و يقول....
من غيرك جنبى الدنيا ماتسواش
هو بيتفرج على فيلم لشاديه
هى سانده على كتافه الرايقه
عامله من كتفه خداديه
و فى حضنها راسها متهنيه
و بعيونها النعسانه بتلمح
دقات قلبه اللى حاببها
و تقول.....
من غيرك جنبى الدنيا ماتسواش
هناك تعليقان (٢):
حلوة بشكل
تسلمى ويسلم الاحساس الرقيق دا
حسيتك قوى و أنا بأكتبها...كنت شايفة المشهد قدامى فكتبته..طلع قصيدة...تسلميلى يا اينو
إرسال تعليق