غُربة روح

عندما تنعزل عن الناس لأنك لم تعد تعلم من منهم حقيقى أم مزيف...عندما تعلم أنك لم تعد تعبأ بالعناء لتعلم...عندما تخاف القُرب...و لا تقوى على البعد...و لا تتحمل الفراق...عندما تدور أفضل حواراتك مع البحر لحظات الغروب...و مع الشمس لحظات الشروق..و مع القمر فى سماء الليل...و مع قهوتك الصباحية فى وحدتك مع عناوين نشرة الأخبار..عندما تكف شفاك عن الكلام...و لا تنطق روحك الا بالشعر فى عالم لا يحيا فيه الا انت و قصائدك...عندما يرفض أن يتحرك عقلك فى المسارات الاجبارية.....و يأبى قلبك حبا سهلا أو حبا به استسلاما اجتماعيا...عندما لا يملأ وحدتك أحد من الماضى ولا الحاضر....و تهاجر منك روحك الى وطن لا تعلم له عنوان...فاعلم سيدى أنك فى غربة الأرواح.....برغم ضجيج الحياة..فى صمت داكن...ربما...تبحث لك عن حياة.....ربما تحيا

جَربت

جربت تقف قدام حته من روحك
و تواجهها بنفسك؟!!
"مساء الخير"
"نحب نتعرف!"
"أنا روحك يا روحى!"

جربت تقف قدام طفولتك
و تمسك فيها أحلى ذكرى؟
جربت تمسك أجمل لحظه فى حياتك و تبوسها!؟
قبل ما تتسرسرب منك
فى حركة عقرب الثوانى اللعوب اللى عالحيطه؟
سألت نفسك شوفت كام حيطه
متزوقه بساعه جارى فيها العد على عمرك بالدقايق
و تحويله الى فكه من النوع السَكَه...!؟
سيبك انتا..تحويشة العمر بالذكرى..بالقعده الحلوه...

جربت تكلم الملكين اللى قاعدين على كتافك؟
طب جربت تعزمهم على قعدة روح سكر زياده؟!

ريحة طفولتك ايه؟
فاكر ريحة اللحاف أول الشتا
ريحة حضن أمك ايه؟
فاكر كحك ستو بتاع العيد
ريحة ايام المدرسة ايه؟
فاكر أول مره ركبت عجله
و طيرت الطياره الورق
و انتا غارز رجلك فى الرمله

جربت تعشق سكاتك فى الليل
و تِحَنى جراحك بسواده
لاجل ما يداروا
من لمبة النهار
االيل حمال القسيه
فاكر نعمة الانسانية؟

فاكر ريحة الحب اللى كانت فايحة من قلب حبيبتك؟
جربت تواجه قلب حبيبة؟
و تلم القلب المتفتت من عالارض
و تحطه فى حضنك لاجل ما يشفى؟
...........................هل جربت؟

جربت تشوف فى النور
قلب فراشة...............
تلمس جناحاتها الحريرية
و تسيبها تريح على كتفك

جربت تطير من فرحة فى عز الحزن؟
جربت الزحمة على طابور الدنيا؟
و الرحمة الجايزه على طابور العيش؟
هل جربت؟

جربت تجيب فيلم السهره الابيض و اسود
و طبق بطحينة و عسل واسود
و رغيف مالفرن ملهلب
تحبس بالشاى بحليب
على صوت عم حليم
على قد الشوق اللى فى قلبك
هل جربت؟
على حسب وداد الصبر اللى مكتف يدك!
هل وفيت لحنينك حق؟؟
هل جربت؟؟

جربت تدندن فى الحمام؟
تكركر ويا القطه؟
تفك لأبوك رباط الجزمه؟
تضحك على نكدك؟
تتريق بضمير على أفورتك
الى أن تسمع كركرتك؟

هتلاقى الدنيا كوميدية
ان جربت....
هل جربت؟؟

الوحده

سايباك أنا تدبح الليل على غفلة
و تشرب من افكاره
سايب نفسك لوحدته
ترتوى منك و تتدلع معاه
الليل بيدبح نفسه من شوقه لنهاره
و الوحده أوحد مخاليق الحياه
لازم لها صديق للسهره
ووقت الفراق بين الأحبه

كل قلب و له باب بأقفال
و الفتح فى سر المفتاح
الحكمة أجمل ما فى عيون القدر الجرئ
و القدر عيونه غزل حكايات
يجعل لكل بيت فى القلب حدوته
مره حلوه و مر ملتوته
و لكل مناسبه لمه فى التاريخ مذكوره

على كل شباك نجمه سهرانه
قاعده مستنيه أمر الفرج مشتاقه
البيوت من غير دفا الرضا سقعانه
و من غير الصبر عريانه
و لاجل ما تدفى البيوت
لازم لها فى القلوب بيوت
بنور الحب و الايما عمرانه

القدر

حكمة القدر فى ميعاده
و الدنيا ياما بيطول علينا فيها
الوقفه فى طابور الانتظار
بالدور بس الجدع اللى يقف
بانتظام فى طابور الصبر
عاللى القلب يتمناه
على أمر الفرج من الله
غير النصيب ما هترزق
و النيه تحسب...لله
و يقينى بيه ان قلبى
فى يوم هيتراضى
و يترضى و يسعد
و مهما مالقدر شوفنا
ورضينا ولربنا بنشكر

سهرة المرجيحه

لمحت نجمة حيرانه
بتناجى فى نجمة جارتها سهرانه
على غنى القمر سكرانه
و الشجر واقف يصلى باستقامه
دق قلبى دقه فرحانه
ورق الشجر سمع قلبى بحنانه
مال عالهوا و همس له نسمايه
و فرد من ورقه ستاره
على حوريه مالجنه بتعزف عود
و حدودها بوابة جنة مع حبيب موعود
و النور فاض على روحى بأسراره
و أنا من يوميها عالوحده متصاحبه
و أنا و العود و نجوم الليل
أنا و الليل عاوراق الشجره

أحلى هدية

أحلى هديه جاتنى قصيدة

حروفها بترقص جوا عينيا
حرف و حرف غزلوا الكلمه
و كلمه و كلمه حاضنهم جمله
يا سلام على احساسك أما اتكلم
حاطنى تحت النور اللولى
و بدرلى شمس الشموسة
و غازلنى بسحره على أنوثه
حاسسنى ان أنا ننوسه
ورَق القلب معاه بنعومه

أحلى هديه جاتنى جواب
فتح جوايا يجى كام باب
خَبط عالشوق بعتاب
و قالى شوقى اليكى عذاب
خلى دموعى تَفر هروبا
من بوابة عينى ينبوعا

أحلى هديه جاتنى سلام
من انسان وفرقت معاه
شالى فى قلبه مقام الغاليه
على ورقة شجره محروسه

احلى هدية جاتنى كلام
طالع صادق من جوا العين
راشق جوا الأيام
أصل الصدق مايتخباش
مهما درايته لونه نهار

أحلى هديه جاتنى مكالمه
من صاحبه كانت ناسيه و عاتبه
و فى زحمة ايام الدنيا
عامله انها و لا فاكره

أحلى هدية جاتنى فى ذكرى
أمى و شط البحر ولعبه
ابويا و حضنه ورش الميه
خير ربنا فى النعمه الدايمة

و ان كنت فى يوم راح تسال نفسك
.............أحلى هدية جاتلك ايه؟
أحلى هديه دايما احساس
من غيره الدنيا ماتسواش
و بقيمته....تحلى الاوقات

نقطة نور

زى ما بيقولوا كده...
الميه بتقف فى الزور
بس القصايد بتقف فى الروح

نقطه آخر السطر
نقطة نور
بداية الأمل القنوع
براحه و بالراحه
بنبدأ تانى صفحه جديده
هل يجوز؟
فلقد أجزنه فى التو و فى الساعه
و لذا....
أنا طالعه الم الورد من بلكونة الروح
انا و جنانى الوحدانى
طالعين فوق سطح السما
ندور على كلام كان تايه من عنوانى

العقل خزان المشاهد
القلب خزان الهموم
و الاحساس بيشوف
أبعد مالشوف
و الروح سابقه كلام الناس
بسرعه أسرع مالضوء
ربى القدره عالقدره
و علم صبرك يصبر وياك

فين القصيده اللى كنتى طالعه تلميها من على حبال المطره الدايبه؟
بالملم حروفها المنتوره عالسحاب و تازله....
معايا شوية ملايكه قابلتهم عالسلم....اتصاحبنا
قمت عزماهم على شاى
طب شهلى....!
حاضر يا ماما...
هو انتى فوق و لا تحت...
....................فوق!

ترزى السعاده

فيه خياطه حريفه
قاعده بتلضم
اللى فات باللى جاى
من عدم لوجود
عدم هذا الزمن العجيب!
و ذكرى من ماضى مدفون
لمشهد بكلام مرسوم
و من عقارب الساعه
الى لحماً و دماً و صوت
بالروح..ذكرى..هتعيش
و الماضى يذهب....
الى حيث يجب أن يكون
و الحب اللى مات
و الحب اللى فات
و الحب اللى يتفاتله بلاد
و الحب اللى لسه مجاش..

جُر خط و من أول السطر
قصيده واحد.....
بند حزن بالبنط العريض
على صفحه بيضا
اكتبلى كلمة جرح
و سيب دموعى تروى
حبر الجرح فيا
الى أن يتحول
بقدرة القادر الخلاق
الى شوية ميه
و على أقرب حبل غسيل
علق جرحى فى هوايا
و سيب الجرح ينتر فى دموعه...تدبل
الى أن.."كأن شيئا لم يكن"
لزوم الصبر الجميل
فى انتظار الفرح أبو حضن كبير
و استعراض الدموع الراقصه
على مسرح الخد عنابى
و البسمه اللى بتتشاقى فوق الشفايف

بس حد يقول للخياطه
تبطل تلضم وجعى بأفراحى؟
طب حد يدلنى...............
على عنوان ترزى سعاده
عارف ازاى يختار حبى و يلضمه بأفراحى؟

حياتى قصيده

أنا و جنانى
بنعبد ربنا بقصيده
و فهمنا الدنيا بقصيده
وعملنا فلاسفه بقصيده
وغرقنا فى شوقنا بقصيده
وفارقنا و حبينا ووفينا
وشفينا جراحنا و غنينا
ووقفنا من تانى على رجلينا
.....................بقصيده
مع اننا لسه بنحبى.....فى قصيده
فوق مرجيحة قلبى النونو
لسه بيحبى يقول تاتا تاتا
فى قصيده شايله البزازه
بتعيط و تقول واء واء
أنا كان نفسي أكون عصفورة

بنت الخاله

توأم روحى
صاحبة قلبى
راحه لروحى
مش وصل أرحام
و لا سر قرابه
دي وصلة روح
فى روحين مرتاحه
كده ببساطه...

عمرى و عمرك
حزن و فرح
حلو و مر
بقعده و ضحكه
و نفوس راضيه
و قسمناهم
أسرار قلبى
و أسرار قلبك
فى أمان شيلناهم
فى قلوب بعض
بيتك قلبى و قلبك بيتى

و أما الكرب يشد.....
بنلقى راحتنا
جوا قعدتنا
و بتتقضى.......
بضحكه و دمعه
فى قعده روح
بروحين مرتاحة
أصحاب روح
و عشرة عُمر

مجرد حلم

جاى عليا
و لابس البالطوالياه
ماشي فى طريق...
جايلى على انى وصول...
دقنه تقيله....
طايلها الشعرالأبيض بغزاره
من تحت الدقن اللى ما بتهزرش
و باصصلى بتركيز.....
لدرجه خلتنى أفوق..
و أصحى من النوم
من حلم.....ربنا وحده
العالم له تفسير

المحروسه

نط و فط و شب و طل
حلوه حياة المغنى يا قل
هنا مسرح ليله كبيره
هنا مولد ستنا زينب
هنا شاديه و ثومه و فيروز
هنا مصر المحروسة يا ناس

هنا غنيوة و هنا سهراية
هنا حدوته و هنا رقصايه
هنا طبليه تلم العيله
هنا لمة صحبة خير عالبن
هنا طفل بيجرى ويا فانوسه
هنا طفل بيبكى و أمه تبوسه
هنا صلوات بتوضى القلب
هنا مغرب و آدان افطار
هنا صوم و فى حب الله
هنا جرنال بيسلى الوحده
هنا أمسيه ترد الروح
على شعر و تقسيم نهاوند
هنا مصر المحروسه يا ناس

قلب الروز

كيد الحبايب على قلب دايب
دار السلامه بعد طول انتظار
كرسي البلكونة الصيفى
و لحن بدقة قلب الروز
ستنا فيروز على باب قلبى بتدق
والدقة ترج.............

الليلة القمر عطشان
بيشرب منى و يروى حنينى
ده حنينى و أنا عارفاه
عالغالى متربى........
و الغالى تاعبنى معاه
الليله سهرايه بمزاجى
و لوحدى أنا بأهواه
منقوش اسمى و اسمه عنوان
على كل حدود الليله
رغم السحر اللى بيأسرنا..
ف حدود الليلة احنا أحرار

الليله حنانها يدفى قلوب
نازل بدلع عالسهره بهدوء
و ازاى شايفاك
و أنا مش وياك
شايفاه بيضحك للعمر الجاى
شايفاه فايت كل همومه
و بره الباب فايت رفضه و جنونه
شايفاه بيعدم أى خلاف
أى تدخل كان ...........
من أى انسان مهمن كان
شايفاه.....
جاى و فاتح حضنه لعمرى و عمره الجاى

من غيرك جنبى

على كرسي من خشب الورد
قاعده بتغزل تريكو
و ما بين الغرسه و التانيه
تعشيقه بروح بالورد
بوسه بطعم الشهد
و الشال الأحمر فى الدفا بيدوب
و بيحمى ضهرها مالبرد

هو بيعمل شاى
و يدندن أغنيتها
و كان داخل من شغله اليوم
و فى ايده شاريلها الورد
عباد الشمس حبيبها
و حبيبها فى عينيها الورد
كل ما يتنحنح تضحك..
كل ما يغنى...تقوله كمان

هى بتغزله كوفيه
لاجل ليالى شتويه
هو بيحط الشاى
و يشعلق على شفتها
بوسة حنيه شقيه

و يقول....

من غيرك جنبى الدنيا ماتسواش

هو بيتفرج على فيلم لشاديه
هى سانده على كتافه الرايقه
عامله من كتفه خداديه
و فى حضنها راسها متهنيه
و بعيونها النعسانه بتلمح
دقات قلبه اللى حاببها

و تقول.....

من غيرك جنبى الدنيا ماتسواش

قلب حقيقي

بأخبط عالبيبان
بأدور فى القلوب
يمكن ألاقالى حضن
يكون لى ألف بيت
يمكن يفتحلى قلب
حقيقي مش فشنك
بوش واحد مش بألف وش

جنة الورد

اليمامة البيضا الواقفه على سور شباك بيت الغورية..قامت تتوضى بلون القمر..على لون عيون الفجر و هو بيفتح..قام قلبى زى عاشق بينفض من رموشه أحلام السهر..وحيد..لكن سعيد بالصبر عالوحدة..فى انتظار الفرج..و الرضا بحب الشوق فى انتظار القدر..قدر الحبيب المنتظر...

صوت المعالق و هى بترقص..مع حبات السكر..السُكارى حتى الثمالة..فى كوبيات ازاز مدهبه..مقامها شاى خرز

كعب ستو بيدوس عالارض بحنيه..و ينقط حنان متعشق بضحكه شقيه..ضحكه..تستحق الشمس تشرق لها..ستو..نور عيون الصباح الأبها

ستو..ستها تركيه..و العيلة من أصول مغربيه..و بيت العيله فى الغوريه..ستو..اللى روحها بتندهلى..فى ريحة العطاره..و أنا ماشيه على مهلى..قدام روح ذكريات أهلى

من شباكنا الطالل عالغوريه..تتلاقى القلوب بفن المحَكاواتيه..على ريحة بن القهوجيه..و السؤال!..هل يا ترى فى القلب و لا الروح الحكاوى؟

أيتها مكان مهما كان تلقى الناس..ملقى حكاوى لناس مع ناس للناس..حكاوى كعوب متحنيه..و دقون دراويش مصليه..حكاوى على باب الله مستنيه..لابسه تنوره بتلف فيها وتغنى أغنيه..لبياعين المسك اللى جاى من شبه الجزيرة العربية..لاجل ما ينباع على الارصفه جنب السِبَح و الآيات القرآنية

و قُرب الغوريه..تلقى حبات السِبَح نور واصل..بين قلب مسجدين..من بوابة الأزهر لسيدنا الحسين..شي الله يا سيدنا الحسين..متباس من كل خد و عالجبين..بريحة العطاره الساحره..الفاخره..زى ريحة زهرية الريحان اللى واقفه على سور الشباك خجوله...و فاتنه..فى لحظة ما تِفتَحلك قلبها..تُملك روحك فى حضنها..وتطَبطَب عليها..و تقولها...متخافيش..أنا ريحة الايمان..أنا ريحة أيام زمان..عن زمن كان ياما كان..البلد ديه..كانت فيه..أجمل ما كان..

فى شباكنا الأرابيسك..اللى ريحته مسك..أنا و ستو فى البرواز..و ايدين الشمس شابكه ايدينا..فى ايدين بعض بكفوفها المنوره..و النهار الصافى..داخل نوره يتدلع..من عيون المشربيه بيتعايق و يتدلى..على شعرها الحكيم..على شعرى و هو طفل بضفيرتين..ايدين الشمس ممدودالنا..و زهريات الورد مفَتَحَلنَا..من زمن راح أحلى ما فيه..فضل الزمن من غير حلاوة الناس..مُر..زى اندفاع الشجن لحظة حنينه..لذكرى تتدحرجلها الدموع على الخد..من أبعد مكان فى القلب..و الجنة اللى بتخلى الروح تزهر ورد..لستو و الناس اللى راحوا بتوع زمان..و كان ياما كان..فى يوما ما...لى ذكرىٌ ما...فى جنة الورد

أناأاانننن